If you had one shot,
one opportunity,
to seize everything you ever
wanted,
would you capture it?
or would you let it slip?
Eminem (Lose Yourself)
Ik keek naar links. Ik weet niet
waarom, maar ik keek naar links. Naast me stond een man die ik niet kende. Een
ongeschoren vijftiger die harde trainingsuren uitstraalde. Hij keek
onverschrokken voor zich uit. Een centurio, klaar voor de strijd. Natuurlijk
kende ik hem niet, besefte ik. Ik kende hier niemand. Ik was omgeven door
zesentwintighonderd rode badmutsen die ik niet kende. Behalve Jan Willem dan,
maar die was ik ruim een kwartier geleden in de massa kwijtgeraakt. Het was
dezelfde massa die mij anoniem had gemaakt. Mijn rode badmuts maakte mij nog
anoniemer.
De anonimiteit had me vaak
gerustgesteld in het leven. Vandaag was ik niet gerust. Mijn gemoed werd beïnvloed
door de geur van de massa. Ik werd omgeven door een orgie van zenuwen en ik
rook het. Een met zweet vermengde poeplucht omhuld door latex zwempakken. Ik
wilde eigenlijk terug om te braken in een Dixie, maar ik wist dat ik dan de
start zou missen. De massa maakte zich meester van het moment en spon een web
om hen die dachten celibatair de angst te kunnen ontvluchten. Alleen de start
kon hen nog redden.
In mijn nabijheid waren enkelen die
zich geen raad wisten met de stress. Dwangmatig ontdeden zij zich van hun
zwembril om vervolgens deze weer net zo op te zetten als even daarvoor. Daarna
zwaaiden ze een paar keer met beide armen als ware het de lakmoesproef voor een
goedzittend montuur. Omdat deze routine zich steeds herhaalde, was ik getuige
van een post-moderne choreografie van een derderangs dans-ensemble. Een Italiaan
zette het geheel luister bij door middel van een schietgebed.
Om niet in de lach te schieten,
keerde ik in mezelf. Eminem schoot door mijn hoofd en vervolgens dacht ik aan
de lyriek van massa's inspirerende teksten. Als alle motiverende
triatlonspreuken verwerkt zouden worden tot tegeltjes, dan zou men de Chinese
muur kunnen plaveien, dacht ik. Het was een one-liner die de moeite van het
onthouden waard was.
Bij de volgende gedachte werd ik afgeleid
door de stem van speaker Mike Reilly die, zo leek het, mij rechtsreeks
toesprak: "Remember, you've got control over one thing and one thing
only today; and that's your attitude. Keep a positive attitude and it will take
care of you all the way to the finish line." Als mijn wetsuit niet in
de weg zou zitten, waren alle haren op mijn rug recht overeind gesprongen.
Haast kreeg ik het te kwaad.
