Lanterfanten

OK. Ik biecht alles op. Ik heb een maand lang amper getraind. Ik had weinig tijd om te trainen en ik had heel weinig zin om te trainen.

Het gebrek aan motivatie komt door de Berenloop. Die heeft behoorlijk zijn sporen nagelaten. Na een flinke buikgriep een marathon lopen en dan net doen alsof er niks aan de hand is (geweest), is geen verstandig idee. Dat blijkt nu uit experimenteel onderzoek. 28km volle bak was nog wel mogelijk, maar daarna was de pijp leeg.... een maand lang.

Mijn lichaam was een maand lang compleet van het padje. Een half uur zwemmen duurde voor mijn gevoel een half uur te lang en naar het werk fietsen vond ik bij vlagen al een te grote opgave. Lanterfanten is een maand lang het devies geweest. En zelfs dat viel me zwaar. Ik had (en heb) zo ontzettend veel te doen op het werk, dat zelfs elke poging tot lanterfanten mislukte. En voor je het weet ben je dan een maand verder.

Maar daar ben ik weer!

Eerlijk is eerlijk: ik ben nog niet structureel aan het trainen. Daar heb ik het op dit moment gewoonweg te druk voor. Wat ik aan het doen ben? Ik bereid colleges voor, ik geef colleges, ik bereid colleges voor, ik geef colleges en ik bereid colleges voor. Oh ja, ik word ook nog geacht onderzoek te doen en twee Aio's te begeleiden. Al met al ben ik er een uurtje of zestig per week zoet mee en dat zeven weken lang (ik moet het nog volhouden tot de tweede week van januari).

Gelukkig lukt het betere hap-snap-werk qua trainingen me wel (weer). Zo dwing ik mezelf weer om een hele zwemtraining vol te houden en het zand van het Terschellinger strand heb ik ook al uit mijn loopschoenen geschud. Helaas is de Tacx op dit moment stuk dus ik heb nog niet aan fietsen gedacht. Ach ja, alles hoeft ook niet op stel en sprong. Wat wel als een paal boven water staat, is dat ik het me niet langer kan permitteren om het lanterfanten te oefenen. Het is 6 december: nog zeven maanden en een dag tot Frankfurt. Ik ben er dus weer!