Gekkenwerk

"Don't you worry 'bout a thing, cause every little thing gonna be all right"

Bob Marley (Three little birds)


Of het nu windkracht vier is of windkracht vijf, ik weet het niet. Het is tegen, dat weet ik zeker. Wat ik ook zeker weet is dat het zaterdag is, dat ik al ruim een uur op de fiets zit (met tegenwind) en dat het veel kouder is dan de zeventien graden die door de KNMI voorspeld was. Achteraf bezien is het een beetje dom dat ik in een korte broek en met blote armen op de fiets zit. Maar ja, achteraf is mooi wonen. Zeker hier tussen Middelstum en Fraamklap.

Het is de bedoeling dat ik twee uur op de fiets zit vandaag. Een rustig ritje op een lage hartslag als stilte voor de storm voor de loodzware looptraining van morgen. Dan staat een intervaltraining van 150 minuten op het programma. Het is de laatste lange loop voor de Berenloop, die over twee weken plaatsvindt, oftewel de marathon van Terschelling. Gelukkig denk ik niet al te vaak aan die brute training van morgen die ook nog eens gepland is voor half acht 's ochtends. Of eigenlijk wil ik er niet aan denken, want het is en blijft gekkenwerk zo'n training van dertig kilometer.

Geen zorgen om de dag van morgen, zeg ik tegen mezelf en om het een beetje leuk te houden zing ik "Three little birds" van Bob Marley. Een wandelaar kijkt me een beetje meewarig aan. Het wordt helaas niet warmer met Bob in mijn hoofd, maar dat geeft niet. Zo lang het maar niet gaat regenen. En als het wel gaat regenen, dan schrijf ik niet in mijn logboek dat dit een suf duurritje was, maar een heroïsche martelgang door het Groninger land. Ook goed.

Als ik tijdens een training als deze alleen op de fiets zit, denk ik aan de gekste dingen. Zo dacht ik net dat ik op een training als deze aan de gekste dingen denk. En nu denk ik het alweer. En dat komt vaker voor. Ik bedoel: dat ik steeds aan dezelfde dingen denk. Steeds terugkerende beelden waar ik vandaag nu al een paar keer aan gedacht heb, zijn scènes die gisteren plaatsvonden in de Nederlandsche Bank tijdens de Nederlandse Economendag.

Zo heb ik gisteren bijvoorbeeld zitten te kijken naar een hoogleraar van de Universiteit van Amsterdam en de hoofdeconoom van de Rabobank die twee compleet tegenovergestelde verhalen vertelden bij dezelfde grafiek en als gevolg daarvan in een soort van "cat fight" belandden. Volgens de één zijn de hypotheekrentes tegenwoordig te hoog en volgens de ander waren ze vroeger te laag. Het is maar hoe je er naar kijkt.

Ook ben ik getuige geweest van een presentatie in het Grieks. Dat wil zeggen: de econoom die het woord had, nam niet de moeite om Engels te praten, maar sprak alleen over alpha's, beta's en gamma's. Dat zeg ik: Gamma!

Ik denk gek genoeg het vaakst aan Klaas die op zijn horloge kijkt, of eigenlijk tien keer in drie minuten op zijn horloge kijkt. Klaas komt uit Onderdendam en is Centrale-Bank-President van beroep. Na zijn openingsspeech bleef hij nog even hangen toen het programma werd voortgezet met een debat over "de Crisis". Klaas zat op de eerste rij en luisterde aandachtig naar de vooraanstaande economen die zich aan een lange tafel geposteerd hadden. Coen, Wim, Lans, Bas en Laura. Ze hadden allemaal een mening over de crisis. Klaas genoot ervan, maar keek continue op zijn horloge. Al na tien minuten verliet hij de zaal ook al was het debat niet eens halverwege. Het ging over Griekenland, de bankenunie en over Klaas en zijn collega bestuursleden van de ECB. Ze werden de brandweermannen van Europa genoemd. Ik stel me zo voor dat Klaas zo'n vergelijking best leuk had gevonden en dat hij wellicht vroeger brandweerman wilde worden. Topeconoom of brandweerman, er is eigenlijk geen verschil, al is de brandweerman geen slaaf van zijn agenda.

Als ik bij Fraamklap linksaf het Jaagpad neem langs het Boterdiep en richting het dorp van Klaas fiets, voel ik de eerste regendruppels op mijn been. Ook krijg ik kippenvel op mijn onderarm. Dan weet ik het zeker. Het is allemaal gekkenwerk.