Edo

Het waren perfecte omstandigheden voor de Triambla off-road triatlon die gaande was. De wolkenpartijen volgden elkaar in rap tempo op, hetgeen betekende dat zon en verkoeling elkaar afwisselden als coureurs tijdens een koppelkoers. Beaufort mat slechts kracht vier wat voor eilanders haast windstil betekende.

Niko en ik zaten goed in de wedstrijd. We hadden een half uur geleden de laatste startgroep uit het koude water van de Waddenzee zien komen en waren op onze gehuurde eilandfietsen onderweg naar een mooie plek langs het fietsparkoers. Het golvende grindpad door de duinen, de relatief zachte banden en het matig werkende versnellingsapparaat van de gehuurde fietsen maakten onze fietstocht uitdagend. "We zien net zo af als de deelnemers", grapte ik, vlak voordat we het strand bereikten.

In de verte was applaus hoorbaar. De leider in de wedstrijd kwam ons tegemoet. "Kom op Edo", riepen Niko en ik toevalligerwijs tegelijkertijd. Edo was aangedaan. "Mijn ketting is geknapt; kunnen jullie helpen?". Eerlijk gezegd was mijn eerlijke antwoord "Nee" geweest als Niko niet had voorgesteld om zijn huurfiets te ruilen voor Edo's mountainbike. Edo accepteerde het aanbod en probeerde, op een nauwelijks functionerende huurfiets zijn weg door bos en duinen te vervolgen, om zijn positie in de wedstrijd te consolideren. Wellicht tegen beter weten in, maar in ieder geval probeerde hij van niets iets te maken.

Edo in actie

Uiteraard oogstte hij veel sympathie bij alle getuigen van deze actie (en minstens zoveel sympathie bij alle mensen die het verhaal nadien hebben gehoord). Maar helaas kon de dienstdoende wedstrijdleider niets anders doen dan tot diskwalificatie overgaan. Hulp van derden is nou eenmaal niet toegestaan tijdens een triatlon.

De naar mijn mening geslaagde poging om van niets iets te maken, is een buitengewone eigenschap die maar voor weinig mensen is weggelegd. Het is de overtreffende trap van een positieve instelling. En Edo is daar de overtreffende trap weer van. Niet zozeer vanwege deze ene actie. Hij is ook de geestelijk vader van de gedachte dat ik een hele triatlon zou kunnen volbrengen. Waarschijnlijk weet hij het niet eens, maar als we dat ene gesprek in de kroeg op Ameland niet hadden gehad, had ik wellicht nog steeds de "stel-nou-dat-het-niet-lukt"-overtuiging gehad.

Afgelopen weekend nam Edo deel aan het Europees Kampioenschap Ironman in Frankfurt. Hij passeerde als 14e de finish en heeft daarmee bewezen zich te kunnen meten met de beste triatleten van Europa. Ik hoorde dat hij na de finish enigszins teleurgesteld was, omdat hij tijdens de marathon door vijf man is ingehaald. Ik ben ervan overtuigd dat hij deze teleurstelling snel te boven is.